Izvor slike: qantara.de
Postoje ljudi o kojima ni stotine ispisanih stranica ne bi mogli u potpunosti da prenesu njihovu važnost i ulogu. I pored toga se usudih da podelim sa Vama barem mali deo biografije ovog slavnog slepog vizionara arapskog sveta.
Smena tradicionalnog pristupa arapskoj književnosti stvorila je pogodno tlo za razvoj modernističkog pokreta poznatijeg kao Al-Nahda (النهضة) – renesansa. Prvobitno je zabeležen kao pojam u Egiptu da bi se kasnije odrazio i na druge arapske zemlje.
Vodeći predstavnik ovih intelektualnih reformi je bio istaknuti egipatski akademik Taha Husein ar. طه حسين koji je svojim senzacionalističkim izrazom plenio pažnju kulturne elite svog vremena.
Rođen je 14. novembra 1889. godine u jednom selu u središnjem Gornjem Egiptu. Teško je opisati šta je ovaj slepi vizionar sve dostigao, ali ono što se mora napomenuti je da pred vama stoji tekst o piscu, četrnaestostrukom kandidatu za Nobelovu nagradu u oblasti književnosti, dvostrukom doktoru nauka, univerzitetskom profesoru, osnivaču Univerziteta, Ministru obrazovanja i nauke i jednoj od najuticajnijih ličnosti u arapskom svetu.
Kada mu je bilo dve godine, kao posledicu nestručnog lečenja očne infekcije stekao je potpuno oštećenje vida.
Kada je 1908. godine otvoren Univerzitet u Kairu, upisao je studije i postao jedan od prvih diplomaca i doktoranata ovog Univerziteta, na kom je i doktorirao 1914. godine. Magistarske studije je završio u Monpeljeu u Francuskoj, a još jednu diplomu doktora nauka stekao je na Sorboni 1917. godine.
Bio je prvi Egipćanin koji je doktorirao na Sorboni. Čak četrnaest puta, u periodu od 1949. do 1973. godine bio je nominovan za Nobelovu nagradu iz književnosti.
Među njegovim najpoznatijim delima je autobiografski roman „Dani“, koji predstavlja obaveznu lektiru u egipatskim školama.
Govorio je: „Obrazovanje je poput vode i vazduha, pravo svakog ljudskog bića“. Pod njegovim rukovodstvom, visoko obrazovanje u Egiptu postalo je besplatno, religijske škole su transformisane u osnovne, a osnovano je i nekoliko novih univerziteta.
Voleo je Evropski uticaj zbog demokratskog pogleda na svet i praktične primene u društvenom napretku. Čini se da su ga sve prepreke sa kojima se susretao upravo podsticale da niže uspehe, te je u Francuskoj uživao privilegiju kao prvi Egipćanin koji je odbranio dva doktorata na prestižnoj Sorboni.
Prva disertacija 1917. godine bila je na temu o Ibn Khaldunu, tuniskom istoričaru koji se smatra začetnikom sociologije, a zatim i 1918. godine, kada se kritički osvrnuo na rad sirijskog filozofa i poete Abul Ala Al-Maarija.
U svom delu “O preislamskoj poeziji” ar.في الشعر الجاهلي objavljenom 1926. izrazio je sumnju o autentičnosti poezije koja datira iz tog doba i na taj način smelo bacio senku na gotovo celokupnu književnost pre 7.veka.
Njegova autobiografska triologija “Dani” ar.الأيام koja predstavlja različite etape njegovog života Prevedena je na engleski 1932., da bi ubrzo bila snimljena i serija koja iznova fascinira gledaoce.
Značajnu pažnju šire javnosti privukao je i film “Molitva slavuja” ar.دعاء الكروان režiran po njegovoj istoimenoj knjizi.
Srećan porodičan život okusio je tek nakon ženidbe sa francuskinjom Suzan, koju je upoznao tokom studija i koju je je smatrao svojim najvećim osloncem. Osim što je u njoj video najboljeg prijatelja, verovao joj je i kao mentoru u životu, a posebno je uživao slušajući je dok čita na francuskom, zbog čega joj je tepao „slatki glas“. Iz tog braka dobili su dvoje dece, koji su očevo delo “Intelektualac” preveli na francuski i na taj način su čitaoci kroz glavni lik koji je doživljavao istovetne događaje kao i sâm pisac, još bolje upoznali ovog slepog vizionara.